Home    Wedstrijduitslagen    Persoonlijke Records    Trainingtotalen     Wedstrijdkalender   Mail Me

---

Wedstrijdverslagen Jogger Jo Schoonbroodt 2011

Klik op onderstaand verslag:
Jogger Jo terugblik op het jaar 2011
Meerssen - Gratis gezamenlijke Silvester Marathon SM-loop
As (B) - Kerstrun 15km
Eijsden - Mescherbergloop 15km
Jülich (D) - Jülicher Weihnachtslauf 10km
Nijmegen - Zevenheuvelenloop 15km
Battice - Les 4 Cimes du Pays de Herve 33km
Amsterdam - Nederlands Kampioen Marathon M60
Xhoffraix (B) - Trail des Hautes Fagnes 38km
Meerssen - Marathon Meerssen
Raeren (B) - RaeRun
Villers-le-Temple (B) - La Ronde des Fermes et Châteaux 12km
Birkesdorf (D)- 3-Brückenlauf 10km
Verclause - Drome (Fr) training/vakantie
Maastricht - Maastrichtsmooiste 15km
Gulpen - Koning van Spanje Trail 28,8km
Berg en Terblijt - Geuldalloop 10,8km
Vise (B) - Maas Marathon
Stavelot (B) - Jogging de la Nuit de Mai (10km)
Texel - De Zestig van Texel
Maastricht - Treechloop
Rotterdam - Marathon (DNS)
Brunssum - Parel Toploop 10km
Venlo - Venloop 1/2 marathon
Stein - 6 uur Ultraloop
Mönchengladbach-Hardt - Hardter Straßenlauf 10km
Apeldoorn - Midwinter Marathon
Posterholt - Annendaalloop 1/2 marathon
Beek - Oude Pastorie Veldloop 8,6km

De training/wedstrijd statistieken:
Tijdens de 26 wedstrijden die ik liep afgelopen jaar gingen in het totaal 665km onder de sloffen door. De totale wedstrijdteller staat op 555stuks. De vele Ardennen training zwerflopen zorgde voor veel loopplezier en dito conditie.

Highlights 2011
-Het loopjaar begon met een hamstring blessure tijdens de Annendaal halve marathon te Posterholt
-Tijdens de Midwinter Marathon speelde opnieuw de hamstring op en was opgeven een betere optie geweest dan doorlopen.
-Parcoursrecord 60+ Zestig van Texel
-1e M60 Maas Marathon.
-Drome (Fr) zomervakantie met klim van de Mont Ventoux
-Koppelloop met Iwan Theunissen tijdens de Limburgse Meerssen Marathon
-Nederlands Kampioen M60 Amsterdam Marathon in 2:47:37
-Parcoursrecord M60 te Battice tijdens Les 4 Cimes 33km in 2:16:03.
-Gezamenlijk GENIETEN met loopvrienden tijdens Silvester Marathon.

Gezamenlijke GRATIS Gezellige Groeps Natuur Marathon met een zachte "G"

Hier de vrijwilligers die het ook dit jaar weer mogelijk maken:
Klaus = Voorloper en routeverkenner
Con + José = Drankposten
Cecile + Leny + Huub + Thea= Drankposten
Leny = Water en thee voor de drankposten
Henk= Certificaten gedurende de afgelopen jaren
Jan = Voorloper 1/2 marathon
Paul = Buscoördinatie
Jo = Externe contacten
Simon = Route, routebeschrijving, website, deelnemersadministratie en fotowerk

De start is bij Uitspanning de Nachtegaal te Meerssen (gratis koffie vanaf 8uur) om 9:00uur, waar 2 touringcars ons gratis naar de bron van de Geul te Lichtenbusch(D) brengen. We hoeven dan nog maar enkel langs de Geul, door het mooie heuvelland, terug naar Meerssen te lopen. Voor de sfeerproevers is er ook een halve marathon. Bijzonder is de "Drankpost" in het Gulpenerbierhuys van de Gulpenerbrouwerij . Gezien de grote belangstelling voorziet de loop in een loopbehoefte om zonder wedstrijdstress, lekker samen hardlopend door de natuur te GENIETEN.

Koning Winter is dit jaar niet verder dan de Ardennen gekomen, waar ik nog tijdens de Kerstvakantie/trainingsweek getrakteerd werd op een wit tapijt. Het miezert als ik even na 8uur met Huub en Tea Rokx bij de feestelijk verlichte Nachtegaal arriveer. De parkeerplaats staat al goed gevuld en volgens de internet aanmeldingen, die mooi door Simon worden bijgehouden, zitten de twee gratis bussen vol (100 deelnemers). Tel daarbij op de 30 halve marathon lopers die van de sfeer komen proeven. Dat betekend dat 100 lopers Gezamenlijk met ons komen GENIETEN langs de Geul. Dat geeft een Geweldig Goed Gevoel met een zachte "G". Sjiek is mich dat.

Na de gastvrije ontvangst in de Nachtegaal, met koffie/thee en een korte briefing vertrekken stipt op tijd (9:00uur) de bussen richting Duitsland. Ik maak kennis met Vivian Ruijters en Dennis Kaspori van www.LosseVeter.nl die een beeldverslag zullen maken. Vivian twijfelt of ze de marathon afstand wel aankan na 6 jaar, maar gaat het in ieder geval "proberen". Om 9:40uur arriveren we op de parkeerplaats in Lichtenbusch en blijkbaar is er toch wel wat spanning, op de blaas, bij veel lopers, gezien het aantal wildplassers in het struweel. Ik wens iedereen voor de start een behouden modderige voetreis langs de Geul terug naar Meerssen.

Na het moeizaam afschieten van de natte vuurpijl en startschot door de familie Krolzig mogen we op pad. Klaus heeft voor ballonnen met een "10" (10e SM-Loop editie) gezorgd, zodat de voorlopers herkenbaar zijn. Het idee houdt niet lang stand want bij de eerste obstakels is Klaus zijn ballon pleite en die van mij knalt stuk als er onder prikkeldraad doorgekropen moet worden. De SM-Looppret wordt er niet minder door, zeker als we in een weiland langs de Geul tot de enkels weg zakken en er enkele deelnemers gestrekt in de modder liggen. De Sauconie Peregrine trailschoenen houden me op de been door de goede grip. Duitsland hebben we inmiddels achter ons liggen en lopen nu in België. Con en José staan ons in Kelmis op te wachten met hun rijdende drankpost en als iedereen verzamelt is gaan we verder richting Nederland.  Er zijn veel draaipoortjes (Stechel) waar we zonder te "Stechelen" doorheen gaan. Een lang loperslint is het gevolg. Het Limburgsheuvelland en zeker nabij de Geul is nat en drassig. Heuvel omhoog de eerste SM-wandelaars, maar ook hun genieten als ik vraag hoe het ermee gaat. De 21km drankpost, met warme thee en zelf gebakken wafels van Saskia, bij de boer in Camerig komt voor velen op tijd. De verschillen tussen kop en staart wordt nu groot en Simon verzorgt de rode lantaarn.

We trekken door de miezerige regen via Mechelen naar Gulpen en het enige droge plekje is mijn tong. Het wordt tijd voor een echte "drankpost" en die is verzorgt door Gulpener Bierhuys. Andre Cüppens is onze gastheer en met 9 soorten gerstenat van het vat en de keuze valt op Wintervreund. Dit donker bier smaakt naar meer en al snel heb ik veel Wintervrienden. Ook aan dit SM-item komt een eind want de halve marathon lopers die in Meerssen zijn vertrokken en ons tegemoet lopen melden zich met Jan Gulikers aan de voet van de Keutenberg. Omdat er ook behoefte is om een langer SM afstand dan de marathon te lopen verzameld Henk Geilen de Ultra's voor een aantal extra lus(t)jes. Via Schin op Geul gaat het langs het riviertje naar de drie beeldjes, de laatste verzorgingspost. Hier trekken twee Oerlopers "spontaan" hun schoenen uit om de resterende afstand, blootsvoets af te leggen. Valkenburg is in Kerstsfeer en de toeristen kijken vreemd op als de bemodderde meute het Geulstadje doorkruist. Sommige lopers ruiken blijkbaar "de stal" want de fut is er weer volledig in. Ook Vivian Ruijters is nog steeds van de looppartij en beweegt op de modderpaden zo soepel alsof ze pas in Valkenburg begonnen is. De km teller geeft 46,6km aan als we terug zijn bij de Nachtegaal en deze Limburgse "Tocht der Tochten" er na ruim 5uur weer erop zit. Iedereen die dacht de marathon te lopen mag zich Ultraloper noemen. Een bijzonder knappe prestatie levert Dennis Kaspori door de gehele route lopend in de regen, met een filmcamera in een hand, de meute van voor tot achter in beeld te brengen voor www.losseveter.nl

Hardloopspeciaalzaak Ron for Run zorgt voor een toepasselijk finish certificaat met suikerwafel voor het aanvullen van de verloren energie.
Saskia Krolzig haalt met haar zelfgebakken wafels ruim €666 op voor het goede doel in Peru.

De opkomst in As valt wat tegen. Dit is de eerste wedstrijd waar er meer publiek dan lopers aanwezig is. Voor het inschrijfgeld hoef je deze loop niet te laten lopen want dat is slechts €5.

De start is op de Dorpsstraat ter hoogte van het Kerkplein waar een grote feesttent voor wat warmte zorgt op deze frisse dag met nog sneeuw in de Ardennen. Het parcours speelt zich nagenoeg geheel af op de Dorpsstraat met een heen en weer stuk. Totaal 2,5km per ronde.
Voor de 5 km dient dit parcours 2 worden afgelegd, voor 10km 4maal en voor de 15km 6 maal.

Vanaf de start loop ik op kop met Chris Schepers en Lode Raskin. Dit hou ik een rondje vol en kies dan voor een stapje rustiger. Vanaf dat moment wordt het solo lopen en dat bevorderd niet de eindtijd. Een 3e plaats algemeen lijkt me een mooie uitdaging voor vandaag. Omdat er in het parcours een groot gedeelte op en neer gelopen wordt kan ik het verschil met de top 2 en mijn achtervolgers goed zien. De 5 en 10km starten een kwartier na ons en nu kan ik ook de verrichtingen van Frank Soeters, al lopend, goed volgen. Het wordt wel nu wat drukker op het parcours waardoor er bij het inhalen van de ideale lijn afgeweken moet worden. Met nog een snellere laatste ronde zit de 15km (stijging 65m) Kerstrun er na 57minuten weer op. Dat dit tevens een 3e plaats algemeen op levert is veel zeggend.
Km   Tijd    Laptijd
2,5    09:07 09:07
5,0   18:41  09:33
7,5   28:15  09:33
10,0 37:56  09:41
12,5 47:45  09:49
15,0 57:10  09:24

Het is dringen bij de start om de de eerste bocht goed door te komen en de echte snelle jongens schieten weg. Op het verhard vlakke stuk richting Belgische grens komt Frank Soeters bij me lopen. Ik verwacht dat ons samenzijn maar tot de eerste helling zal zijn. (Vorig jaar liet ik ruim 2 minuten op Frank liggen) Als we in de drassige weide, met verse koeienvlaaien, lopen slaan een paar koeien op hol en doorkruisen het loperslint dat zich een weg naar boven baant. John Pluis van Lopers Groep Catsop is hier in zijn element. In de afdaling naar Mesh kan ik Frank nog bijbenen maar op de tweede helling is de vogel weer gevlogen. In de volgende afdaling mag ik nog een keer bij Frank terugkomen tot de volgende helling bij de camping. Daarna volgt er tot het trappenpad een periode van stuivertje wisselen met Rob Laenen, André Veldman, Maurice Quaedvlieg, Wil Goessens en Dennis Kroon. Bij elke stap op het vervloekte trappenpad met zijn 180 treden verzuren de bovenbenen meer en meer. Rennen wordt joggen en eindigt in wandelen. Voor de plaats maakt het niet veel uit want iedereen heeft het hier zwaar. De kunst is om eenmaal boven het loop ritme weer op te pakken. Met Rob Laenen voor me heb ik een mooi mikpunt. Ik passeer voor de zoveelste keer vandaag André Veldman die me vraagt of ik soms een kat met negen levens ben.

De laatste helling zit erop en boven op het plateau ben ik blij met de grip van mijn schoenen als ik voorbij Remko Rinia kom. In de afdaling van het plukbos is Rob Laenen het haasje en op de laatste km kom ik nog voorbij Remko Peters en Luuk Janssen. Na 1:04:05 zitten de 15km en 325 hoogtemeters van de Mescherbergloop erop.

Joost van den Ende wint voor Jelle Bertels, Charles Pennington, Roger Rousseau en Roger Heiligers.

Het parcours bestond uit 4 ronden met de start/finish in de imposante Zitadelle van Jülich. De vele bochten, ongelijke ondergrond en donkere doorgangen door het historisch fort maken er geen snelle wedstrijd van.

Een deel van de wedstrijd loop ik samen met Kristina Ziemons.

Met een eindtijd van 37:51 en 9e plaats algemeen (1e M60) kan het wedstrijdenboek 2011 langzaam dicht.

Petje af voor Peter Borsdorff www.runningforkids.de.vu die elke wedstrijd van de partij is om foto's te maken en geld in te zamelen voor het goede doel. Inmiddels €512.660 = 1 Million "Deutsche Mark".

De 3 vorige edities liep ik de 15km steeds in 55 minuten en wat seconden. Met vorig jaar de 3e tijd Alle-Time voor M60 in 55:40. Wat kunnen de benen weer na de mooie Les 4 Cimes 33km van afgelopen zondag?

Soepel voelen de benen allerminst bij de start als ik vanuit het grijze (op haar kleur?) startvak vooraan mag vertrekken. Bert Meijs is vandaag de haas van dienst en de eerste helling gaat moeizaam. (5km in 18:58) De mist is verdwenen en het zonnetje probeert mijn oude botten wat op te warmen. Er zit weinig kracht in de benen en vooral heuvelop wil niet vlotten.(10km in 38:12) M60 Cees Stolwijk komt naast me lopen in de afdaling naar Nijmegen. Hier begint de diesel weer wat te draaien en Bert Meijs moedigt me aan om nog een tandje erbij te zetten. Voor me zie ik Inge van Bergen lopen, de afstand wordt kleiner maar de finish nadert snel. Na 56:47 zitten de 15km erop en mag ik Ton Smit feliciteren met de eerste plaats M60.

Een glunderende Patrick Stitzinger verteld me dat hij 4e over-all (44:28) en 1e Nederlander is geworden. Sjiek.
Om 19uur levert de NS me weer in Maastricht af en ben ik 11uur van huis om 15km te mogen "genieten".

De benen in Les 4 Cimes lijden meer van het afdalen dan van het klimmen. Om de klappen in de afdalingen op te vangen nog snel bij www.ronforrun.nl de Asics Nimbus 13 aangeschaft.
Zaterdagavond stond de "aangeklede" Pastaparty en overnachting in Maison Notre-Dame des Fawes te Charneux op het programma. Samen met John Hermans en Lucie van Gastel tafelen we met mooie verhalen van drievoudig 4 Cimes winnaar Peter de Vocht. Ook winnaar van de eerste editie Bryon Hywood is nog steeds van de partij. Het vochtgehalte is mooi op peil als we het bed van het Nonnenklooster in duiken. Ik heb het genoegen om onder een krakende Lucie in het stapelbed te liggen. Om 8uur is het ontbijt, buiten is het mistig maar organisator meld dat in Battice de zon al volop schijnt. Het belooft een mooie loopdag te worden, ook mijn gevoel is goed en ik wil mijn M60 parcoursrecord (2:19:46) van vorig jaar aanvallen. Voor de start laat ik de benen masseren (scheelt een stuk inlopen) en dan achter de trommelaars van het centrum naar de startstreep, boven aan de vaak vervloekte Mur de Bouxhmont.

Bij de start tref ik John Bosch en Guido Koopmans, de eerste km's lopen we nog samen maar bij de eerste serieuze klim, Croix de Charneux, gaat John Bosch ons te snel. Boven op het plateau is het zonnig en in de dalen hangt een dikke mist, heel appart. Ik ben blij dat ik korte mouwen onder het singlet heb aangetrokken want het koelt af in de mist. In de afdaling naar Mortroux lopen we het gat weer dicht juist voor de 2e Cime. Ons samenzijn is van korte duur want John vliegt naar boven. Samen met Guido Koopmans, Christophe Vervier en Winfried Willems ga ik omhoog naar Fort Aubin. Op het laatste deel van de helling moet ik de groep laten lopen maar vertrouw op mijn afdaling en magieblokje. John is uit het zicht als ik een km verder in de afdaling weer kan aanpikken bij de groep. De kunst is om snel af te dalen zonder dat de benen veel lijden. Ik laat het groepje achter me en ga op zoek naar John. Voor het halve marathon punt op de Route de Val Dieu ben ik John voorbij en kan met wat speling aan de klim van de 3e Cime beginnen. Veel helpt dit niet want op de klimgeit staat geen maat. Eenmaal boven valt de schade mee en samen met Christophe Vervier ga ik op het vals plat weer richting John. Guido Koopmans heeft nu moeten afhaken en bij de volgende afdaling is JoJo weer bij John (25km in 1:40).

Het blijft nu stijgen en ik kan het hoge tempo niet vast houden. Om niet geheel kapot te gaan schakel ik een tandje terug. John is nu definitief gevlogen en ik probeer er onder de zonnige omstandigheden het beste van te maken (30km in 2:03:00). Net voor de Muur van Battice kan ik nog 2 lopers voorbij en aan de helling lijkt geen einde te komen. De trommelaars zijn al van veraf hoorbaar en ook het publiek is met dit mooie weer massaal aanwezig. Uiteindelijk is de verlossende meet na bijna 33km en 650 hoogtemeters in 2:16:03 uur bereikt. Mijn M60 parcoursrecord van vorig jaar is hiermee met ruim 3 minuten verpulverd. De trappist van Valdieu smaakt na afloop goddelijk.

9:30 uur Start in het Olympisch Stadion.
Dit is een uur vroeger dan in 2009!
Het plan is om zondagochtend vroeg 4:30uur te vertrekken uit Maastricht en met Henry en Christine Okkersen (Urmond 5:00uur) af te reizen naar Amsterdam.

Het schema van Meerssen Marathon maar eens uit de kast gehaald. Startvak B en niet A omdat de leeftijd en niet de eindtijd bepalend is volgens de KNAU. Dat zijn de mensen die het (kunnen) weten?

Het eerste "Hinnenvel-moment" wordt de autoramen ijsvrij maken om 4:30uur in het holst van de nacht. Gelukkig is de ijskrabber niet ver weg. Op de weg naar Amsterdam is het erg rustig, zeg maar geen hond te zien. We arriveren ruim op tijd (7:30uur) en hebben nog tijd voor een bezoek aan de sportexpo.

Bij de start tref ik Cees Stolwijk die me meldt dat 60+ Ton Smit het plan heeft om vandaag 2:52 te lopen. Pff, dag titel. Maar eerst zien en dan geloven. Voor ons in startvak A staan Caesar boys Roger Cuijpers en John Vaessen die informeren naar mijn plannen. Schema 15km/u oftewel 4min/km roep ik over de hoofden voor me. Ze knikken instemmend en het complot voor vandaag is gesmeed. Pas na 3km heb ik de kloof overbrugt tussen startvak B en de vanuit A vertrokken Roger en John. We lopen op schema met een 5 kilometer van 20:09. Trek hier de 11 seconden vanaf voordat ik over de startstreep kwam en we gaan als een Zwitsers uurwerk. De koude spieren door de lage buitentemperatuur en vroege starttijd (9:30uur) baren me wel wat onrust en ik verlang naar wat zon. Tussen de hoge Amsterdamse huizen krijgt de lage zon niet veel kans (10km 39:56). John loopt zijn eerste marathon en we moeten hem steeds terug fluiten omdat zijn snelheid te hoog is. M60 genoten Cees Stolwijk en Ton Smit zijn komen aansluiten. Ton heeft er de vaart in en we laten hem lopen. Pas langs de Amstel krijgt de zon vrij spel en ik het gevoel dat het loopt zoals ik had gehoopt (15km in 59:55). Aan de overkant van het water zien we de kopgroep al richting centrum vliegen (20km in 1:19:45). Eenmaal de Amstel over, keren we en hebben nu een lichte wind in de rug (25km in 1:39:37). M60 Cees Stolwijk raken we kwijt. De afstand met de 1e M60 voor me (Ton Smit) wordt kleiner en sluiten met Roger en John aan bij de groep van Ton.

De vraag is wat doen we: Even blijven hangen in de groep van Ton en de kat uit de boom kijken. OF "Volle Petai" eroverheen? Ik zoek Ton op en informeer naar zijn plannen. Ton oogt niet meer fit en geeft aan dat het beste eraf. Ik wens hem het beste en loop met John en Roger door naar de kop van de groep (30km in 1:59:30). Het tempo is akelig constant en als ik achterom kijk is de groep flink uitgedund en mis ik Roger Cuijpers. John Vaessen weet me ook niet te vertellen wat er met Roger gebeurt is en de trein dendert door met elke km net onder de 4 minuten. Ook John raak ik kwijt en nu is het ieder voor zich. Ik gooi er nog een stukje van het magic maggieblokje erin (35km in 2:19:15). Het parcours gaat nu door de binnenstad langs de gracht en bij elk bruggetje zit er wel een bult die het ritme breekt. Toch haal ik veel lopers in dus zo slecht gaat het nog niet. Het Vondelpark is even een verademing maar dan komen er weer straten met tramrails, waardoor de paslengte steeds aangepast moet worden (40km in 2:38:52). De km's worden afgeteld en de pijp is nu leeg. Alles in me schreeuwt om een stap rustiger te lopen. Ik verzin steeds weer nieuwe redenen om toch de gashendel vol open te houden. (Het gaat toch goed, laat het niet lopen. Hier heb je voor getraind, dus niet zeuren. enz) Het Olympischstadion komt net op tijd in zicht en de binnenkomst is een speciaal moment. Na nog een halve ronde over de atletiekbaan zit het loopfeest erop. De eindtijd van 2:47:37 is de beste Nederlandse M60 Marathontijd die ik in de archieven kan terug vinden. Als Nederlands Kampioen Marathon Masters M60 is het een tweede "Hinnenvel-moment" vandaag, tijdens de huldiging op de hoogste trede in het Olympisch Stadion.

De harde cijfers:
5 kilometer 20:09 (20:09)
10 kilometer 39:56 (19:47)
15 kilometer 59:55 (19:59)
20 kilometer 1:19:45 (19:50)
Halve marathon 1:24:11
25 kilometer 1:39:37 (19:52)
30 kilometer 1:59:30 (19:53)
35 kilometer 2:19:15 (19:45)
40 kilometer 2:38:52 (19:37)
Netto tijd 2:47:37

Veni Vidi Vici (Julius Caesar in het jaar 47 v.Chr) Maar zo makkelijk was het niet. Geen tulpen maar "Bloemen uit Amsterdam". 4 krasse zestigers onder de 2u55.., amaai!!!

Als ik het zonnige Le Mont St.Jacques (444m hoogte) verlaat om 8:15, liggen de Ardennen beneden in mist nevels gehuld. Het beloofd een geweldige loopdag te worden. In Stavelot stop ik bij Damien Job om hem op te halen en er is nog tijd voor een kop koffie. Via Malmedy komen we in het hoger gelegen Xhoffraix waar de grasweide als parking dienst doet. Het gras is erg vochtig en voor we bij het inschrijflokaal zijn gearriveerd zijn de schoenen en sokken door nat. Gelukkig heb ik alles dubbel bij me en kan ik met drogen voeten vertrekken. Voor hoelang?
De route van de Trail des Hautes Fagnes wordt elke 2 jaar opnieuw bepaald en deze wordt de zwaarste editie door zijn lengte en vele hoogtemeters.

Na een km verhard lopen komen we via landwegen in de bossen richting Malmedy waar bij 10km (0:57:30) de eerste verzorgingspost met chocoladetaart is. Dit lijkt niet echt snel maar er is veel klimwerk en de route is erg technisch door zijn obstakels. Soepel lopen en op de been blijven. Bij een steile afdaling hangen staalkabels om verantwoord af te dalen. De kabel veroorzaakt door het snelle schuiven brandblaren. Op sommige passage is het pad erg smal en blokkeren wandelaren de doorgang. Langs de beekjes zijn de stenen nat/glad en met een paar schuivers die ik op het laatste moment kan corrigeren ben ik gewaarschuwd om het voorzichtiger aan te doen. De Ardennen natuur is adembenemend in in de route zitten alle elementen die de Hoge Venen populair maken. De tweede verzorgingspost achter Malmedy (20km in 2:09:40) bied naast drank een volle tafel met rozijnen en weer lekkere chocolade koeken. Er is in het tweede uur bijna 500m geklommen over hobbel de bobbel paden. Bij een beek is een natte ronde paal een mogelijkheid om droog aan de andere kant te komen. De paal is echter zo glad dat iedereen voor me in de beek is gevallen, die daar een meter diep is. Het lijkt wel het spel zonder grenzen gecombineerd met een moddergevecht. Ik zoek een mogelijkheid om droog de andere kant te bereiken en vind verderop een dwars over de beek gevallen boom. Het lukt me om tussen de takken door te klauteren en met wat vertraging maar wel droog kom ik weer op de route.

Omdat ik vrij rustig ben begonnen gaat het klimmen nog goed en waar anderen wandelen kan ik ik blijven door gaan. De verloren plaatsen worden weer goed gemaakt en van een veertigste plaats klim ik langzaam naar de top 20. (30km in 3:01:21). Een stel wilde varkens kruist mijn pad en op de vlakke stukken gaat de gaspedaal diep. Vandaag heb ik geen Magic Maggieblokje bij me en de benen beginnen krampverschijnselen te krijgen. Noodgedwongen ga ik een stap rustiger, maar ik moet oppassen met vreemde bewegingen. Met de finish in zicht pak ik nog 3 plaatsen in de laatste 2km en kom na 3:39:30 als 16e terug bij het voetbalveld.

De Trail des Hautes Fagnes bood de trailrunners vandaag alles wat hun hartje kan wensen, het was in de zonnige Hoge Venen GENIETEN. Onderweg veel fascinerende / adembenemende Ardennen. Mooie voorbereiding voor de Amsterdam NK Marathon?

Klik hier voor de route http://runkeeper.com/user/JoggerJo/activity/53704501
Schitterende sfeer film: http://www.youtube.com/watch?v=s2f2NrjBT_M&feature=share&noredirect=1

Start marathon 11:30 uur op de markt Meerssen. Omhoog Raarberg (1,7km / 63m stijging). Afdaling Meerssen waarna de Kruisberg. Op de top A2 oversteken 7km 130 hoogtemeters. Omlaag richting Bunde en na de klim van de Dennenberg, voorbij Kasen, 10 km 182 hoogtemeters. Splitsing de 26 km lopers rechtsaf, de marathon lopers links af de Moorveldsberg (1 km 5,8% 58 m daling). Lang vlak parcours Geulle, Bunde en Geulle aan de Maas. Slingerberg klim (1,2km 12% 65 m stijging). Via Moorveld richting A2 en op het 26 km parcours om over de A2-viaducten. Ulestraten via Genzon naar het hoogste punt parcours.
Afdalen naar Waterval waarna de klim van Schietecoven. Boven bij camping Den Uul zijn 40km de revue gepasseerd. De afdaling van de Biezenberg geeft mooie uitzichten. Het venijn zit in de staart want met Meerssen in het zicht moeten er nog een paar kleine klippen overwonnen worden. Met 42,2 km en 362 hoogtemeters zijn de deelnemers weer terug op de markt van Meerssen.

Links een plaatje van de parcoursverkenning met 2010 winnaar Koen Neven
Klik hier voor de GPSies route: www.gpsies.com/map.do?fileId=thawzfytvkoingbv
Kortom ik kijk al uit naar mijn 14e deelname op 11-sep-11 tevens mijn 61e verjaardag.
Wordt het een feestje met Limburgse vlaai na afloop?
Iwan Theunissen en Rob Laenen hebben zich al gemeld om me te vergezellen op de marathon. Frank Soeters springt op de fiets en gaat ons in de buurt van Bunde opzoeken.

Hier het schema van 2010:
Km	Time
5 	0:19:44
10 	0:40:37
15 	1:00:01
20 	1:20:10
25 	1:41:35
30 	2:01:59
35 	2:22:39
40 	2:43:30
Fini	2:51:23

11-sep-11 D-Day
Ruim op tijd ben ik een druilerig Meerssen maar mijn gevoel zegt dat het een mooie sportieve dag kan worden. De massage vooraf is heerlijk en de benen wordt opgewarmd zonder te bewegen.. Welke jarige wil niet dat op zijn verjaardag, twee blonde schone met je (benen) bezig zijn? Voor de vorm loop ik nog een blokje door Meerssen met mijn medestrijder vandaag, Iwan Theunissen. Fietsende Frank Soeters is geïnstrueerd en voorzien van drank en energiegels. Het loopfeest kan beginnen.

De deken van Meerssen zegent ons overvloedig en ik heb het geluk vooraan te staan. Normaal komt alle goedheid van boven maar deze keer recht van voren. Om niet in het gedrang te geraken start ik wel erg snel en loop met Jeroen Pollen als eerste de Markt af. Na de eerste bocht laat ik de snelle jongens lopen en vorm in de klim van de Lange Raarberg een groepje met de marathon lopers Iwan Theunissen, Rob Laenen, Arco Cooiman, Jeroen van Nieuwenhove en de dame Inus van Rinsum. In de afdaling naar Meerssen sluiten 26km deelnemers aan waarbij Nadja Wijenberg (5km in19:51). De Kruisberg is de volgende heuvel die gecontroleerd naar boven wordt gelopen. Inus van Rinsum en Rob Laenen vallen uit ons marathon groepje weg. Aan de andere kant van de A2 dalen we naar Bunde waar de Kloosterberg/Denneberg wacht. Frank Soeters is nu op de fiets erbij en zorgt voor bevoorrading en aanwijzingen. We passeren Klooster Overbunde. Vroeger een Nonnen internaat waar ik als broekie zes weken vertoefde om aan te sterken omdat ik er wat witjes uitzag. Ik vergeet nooit de het bord met pap dat ik verplicht meerdere keren per dag moest opeten. Blijkbaar heeft het verblijf, ruim 50 jaar geleden, goed gedaan want het 10km punt gaat ondanks drie pittige heuvels in 40:35.

In Moorveld nemen we afscheid van de 26km lopers en dalen af naar Geule. Hier raken we Arco Cooiman kwijt en is inmiddels Math Dinjens als tweede fietser aangesloten als we richting Bunde gaan (15km in 59:46). Dit gaat wel erg hard, toch niet te hard? De marathon moet nog beginnen en de eerste 15km binnen het uur is spielerei. We lopen op plaats 3 en 4 in de marathon. Dit is het vlakke Maasdal met als bobbeltje de brug over het Julianakanaal naar Voulwammes. De wind staat gunstig als we langs het kanaal richting Oud-Geule gaan (20km in 1:19:20). Broederlijk lopen we naast elkaar op de Nike Skylons. De kanaalbrug terug over naar Geule voel ik sleet en met de Slingerberg in het vooruitzicht neem ik wat gas terug. Op de Slingerberg heeft Iwan de betere benen en ondanks zijn plaspauze komen we samen boven (25km in 1:39:53).

Het gouden Magieblokje voorziet me van zout en sportdrank komt van Frank en Math. De wind blaast fel als we van Moorveld richting zuiden lopen en veel kopwerk kan ik niet doen (30km in 2:00:17). Ik hang aan het elastiek dat ik kost wat kost niet wil laten knappen. De hanekam van Iwan mag ik lange tijd van achteren bewonderen. De weg langs airport Maastricht is wind mee en daar kan ik Iwan goed bijbenen. Het parcours door Ulestraten is dit jaar iets veranderd met een extra klimmetje. Hier kom ik maar moeizaam boven. We naderen het hoogste punt van de route in Genzon (35km in 2:20:37). Na al dat geklim volgt de afdaling door Waterval. De bovenbenen krijgen het nu zwaar te verduren omdat de spieren stijf zijn geworden en elke vorm van souplesse ontbreekt. Als een "houten deur" kom ik beneden en daar waar ik vorig jaar het verschil kon maken ben ik blij dat ik hanenkam "Iwan de verschrikkelijke" kan volgen. Dat het tempo toch niet echt verkeerd is merk ik als we de staart van de 26km loop beginnen in te halen. We lopen een dikke minuut sneller dan het schema van vorig jaar en met zes km te gaan geloof ik in een verbetering van die tijd. De venijnige klim naar Schietekoven is een echte kuitenbijter. Op mijn tandvlees kan ik nog iets van snelheid maken maar het is meer harken dan lopen (40km in 2:41:53). De afdaling van de Biezenberg is me, door de stijve poten, te stijl om lekker omlaag te rollen en Iwan laat ik lopen. Math begeleid me op mijn laatste meters als we Meerssen binnen komen. Het is GENIETEN met alle aanmoedigingen en verjaardag felicitaties. Ik laat hierdoor wel wat seconden liggen mare who cares? Na 2:50:30 en 4e stek, zit mijn Meerssen Marathon erop. De gratis Limburgse vlaai op mijn loopfeestje smaakt naar meer. "Ut waor un super sjoen feeske".
Dagblad De Limburger - Na de Douche (Klik Hier)

De harde cijfers van 2011:

	Elapsed	Lap
Km	Time	Time
5 	0:19:51	0:19:51
10 	0:40:35	0:20:44
15 	0:59:46	0:19:11
20 	1:19:20	0:19:34
25 	1:39:53	0:20:33
30 	2:00:17	0:20:24
35 	2:20:37	0:20:21
40 	2:41:53	0:21:16
Fini 	2:50:30

Ik vertrek behoedzaam op mijn nieuwe trailschoenen Saucony Peregrine (www.ronforrun.nl) omdat de gekneusde ribben, van mijn valpartij in het Savelsbos, nog niet geheel hersteld zijn (5km in 21:21). Gaande weg kan ik lopers in halen en bij de splitsing lang/korte loop, nader ik de leider van de korte loop. Had ik de korte loop kunnen winnen als ik niet naar Roger had geluisterd? Het zonnetje brandt maar niet voor lang als de hemelsluizen even later open gaan. Er volgt een lange klim door het bos en de regen is een weldaad (15km in 1:08:54). Het voordeel van al dat klimmen is dat er een lange afdaling volgt en deze gaat met grote passen door de plassen (20km in 1:30:10).

Raeren komt naderbij en Jean heeft nog een paar gemene/mooie klimmetjes ingebouwd waardoor de wedstrijd langer en zwaarder is. Op de laatste helling is Jean hardlopend van de partij om de lopers naar boven te jagen. Met de benen vol modder zitten de 23,8 km en 300 hoogtemeters er na 1:46:30 uur bikkelen weer op. Met een 9e plaats algemeen, mag ik terug kijken op een geslaagde RaeRun. Nu maar hopen dat het lichaam op een week voldoende hersteld.

Na een rit door de mooie Ardense Condroz streek met zijn vele lange hellingen hebben we al een klein vermoeden dat het vandaag zweten wordt. De ondergrond die ons te wachten staat is onduidelijk omdat de route nieuw is. De geluiden gaan dat er beter trailschoenen aangetrokken kunnen worden omdat er in het bos gevaarlijke passages zijn. We zullen het wel zien want veel keuzes in schoeisel heb ik niet.

Na een plaatselijk rondje door het dorp en langs de kermis (er is feest in het dorp) gaan we met 366 lopers voor de 12km het buitengebied in. Tel hierbij op de 112 lopers van de 6km die gelijk met ons starten. Vooral de jeugd vliegt er hard in en ik heb het idee dat ik stil sta. Mijn gevoel zegt dat ik toch maximaal geef en als ik na 2km 6:42 minuten klok begrijp ik waarom ik adem te kort kom. Het eerste deel van de route gaat naar beneden (5km in 18:25) maar dan begint de klimpret over hobbel de bobbel paden. Onder het bladerendek in het bos begint het al aardig donker te worden en is het oppassen om niet te struikelen. Het blijft op en af gaan en vanaf km 9 weer een serieuze lange helling. Desondanks gaan de 10km (39:43) sneller dan een week geleden. Dan volgt de langste afdeling van de dag en richting de finish is het in het dorp weer lekker klimmen met de kermisgangers links en rechts van de helling op een terras achter een pint. Na 47:09 minuten zit de bijna 12km revanche met 230 hoogtemeters erop en kijk ik met een goed gevoel terug.

Een parcoursverkenning leert dat het parcours veelal uit bochtige gravelpaden bestaat, niet echt snel omdat veel energie verloren gaat bij de afzet. Bij het inlopen merk ik ook dat het late eten geen gunstige uitwerking op mijn maag heeft en een stop tussen de struiken brengt weinig verlichting. Het doel vandaag is om weer wat snelheid in de benen te krijgen en daarvoor is een "korte" wedstrijd nog altijd de beste training.

Bij de start zorg ik om niet in het gedrang te komen bij de eerste scherpe bocht en loop de eerste meters met Bert van Wersch. Lara Klaasen doet de loop met de kinderwagen en dat is een hele kluif met deze ondergrond en smalle passages. Al snel merk ik dat niet alleen mijn maag maar ook de benen nog niet klaar zijn voor dit tempo. De eerste km gaat moeizaam in 3:46 minuut, een teken dat er vandaag gewerkt moet worden. Steeds meer lopers schieten me voorbij en ik maak kennis met de complete STB delegatie, die me belangstellend vragen wat er aan de hand is. (5km in 19:59).

Mijn maag voelt nog steeds als een steen en als ik een stap harder wil worden de maagkrampen alleen maar erger. De combinatie van een maand geen tempotraining en slechte voorbereiding (te laat gegeten) zorgen ervoor dat de 10km lijdensweg pas na 40:49minuten beëindigd kan worden. Een tegenvallende prestatie die door de organisatie ook nog beloond wordt met de 1e plaats bij de M60.
Een gesprek met Peter Borsdorff, die bij elke wedstrijd geld inzamelt voor een goed doel, weet deze off-day te relativeren.

Vakantie 2011 - Camping Gessy - Verclause - Drome(Fr)

Ook Jogger Jo is aan "vakantie" toe.
Met 2 marathons, binnen de 3 uur, een parcoursrecord M60 tijdens de Zestig van Texel en mooie podiumplaatsen in de eerste helft van dit jaar kan de accu weer opgeladen worden. Een mooie kans om eens ergens ander te mogen trainen, tijd dus voor VAKANTIE.

Tijdens de zomervakantie/training 2011 zochten we het zonnige Zuid Frankrijk (Drôme) op waar we een mooi (top) stekkie hebben gevonden in de rustige natuur van de op 610m hoogte gelegen Camping Le Gessy te Verclause.

Een on-line vakantie/trainingdagboek wordt bijhouden.

De loopschoenen behoren tot de standaard uitrusting, Jogger Jo komt zo aan zijn looptrekken. Maar er is ook niks mis met niks doen.

Klik hier voor het Drôme vakantie/training dagboek 2011

Mijn streven op de 15km is een eindtijd (in minuten) kleiner dan mijn leeftijd (in jaren). Wie heeft nog meer de looplat zo hoog liggen?

De dag voor de wedstrijd mag er nog een ongewoon en emotionele klus uitgevoerd worden. De woning van overleden schoonmoeder Maike mag compleet leeg gemaakt worden. Een lichamelijke en geestelijke belasting. De nachtrust is daarna niet te best maar een stuk lopen maakt het hoofd leeg.

Het wordt een mooie zonnige dag en lopen in Us Mestreech is een feest, volgens de organisatie. Bij de start tref ik Mark Westera waar ik vorig jaar een 57 minuten mee liep. Ook nu willen we mikken op deze tijd en we lopen in het begin samen. In het Stadspark sluit ook Nadja Weijenberg bij ons aan. Op de Bieslanderweg moet ik Mark laten gaan, hij heeft vandaag duidelijk de betere benen. Samen met Nadja, Maarten van Kooij en Michiel van Dijk kom ik aan de voet van de Apostelhoeve (5km in 17:58). Mijn klimcapaciteiten zijn duidelijk de minderen en ik moet het groepje laten lopen.

In de afdaling naar Chateau Neerkanne kan ik weer orden op zaken stellen en kom terug. Het is maar van korte duur want op de Muizenberg moet ik weer passen en kom met achterstand boven.

De afdaling en het vlakke is vandaag mijn terrein want na de afdaling onder aan de Susserweg loop ik weer vrolijk voorop onze groep. (10km in 38:22) Enkel Michiel van Dijk (startnr. 15072) uit Hilversum is nog een tiental meters weg. Vorig jaar was een gelijkwaardig scenario en wist ik hem in de binnenstad te verschalken, zou dat vandaag ook nog lukken?

Het gaatje blijft akelig gelijk als we door St.Pieter lopen en de km's tikken naar de finish af. In de binnenstad loopt het moeilijk want het parcours gaat over kinderkopjes en er zijn er veel bochten waardoor ik Michiel steeds uit het oog verlies. Na de bocht bij café Tribunal volgt de lange dalende Lecunestraat. Hier heb ik een mooi mikpunt op Michiel en na de draai richting Vrijthof is het erop en erover. Op de terrassen zitten blijkbaar veel fans want ik hoor aanmoedigingen van alle kanten. Nog een draai en via de Grotegracht komt de Markt in zicht. Na 56:36 zit de klus er een minuut sneller dan in 2010 erop. Voor mijn gevoel heb ik minder goed gelopen dan vorig jaar. Zou het parcours een krappe 15km zijn?

Plus punt: Het Maastrichtse publiek laat zich eindelijk zien en horen.
Min punt voor de organisatie: Er blijken geen mastercategorieen gewaardeerd te worden. Geen aanduidingen van elke km. Afstand is een groot?

Als ik wakker wordt, na een slechte nacht, valt de regen gestaag en stel ik me in op een natte Koning van Spanje. Gaande weg richting Gulpen breekt de zon door en wordt het nog singlet weer. Ter plaatse bij de klimhal van Rocca te Gulpen worden we onthaald met doedelzak muziek en waan me in de Schotse hooglanden met een geweldige ambiance van Trailers kompleet bewapend met rugzakken en drankgordels. Zelf denk ik met de twee drankposten van de organisatie te kunnen volstaan.

Vanaf de start is het gelijk klimmen, zie donker gearceerd gebied in profielplaatje beneden. De benen willen eigenlijk absoluut niet en ik doe het in het begin rustig aan. Links en rechts wordt ik op de eerste grasheuvel ingehaald en op het met stenen bezaaide pad omlaag naar Pesaken vindt ik ook nog niet mijn draai. Komt het door gebrek aan nachtrust of toch een uitdaging te veel?

De koplopers verlopen zich en er komt een hergroepering. De uitzichten over het Gulpdal zijn mooi, dus ik probeer daar van te genieten. De beloofde natte voeten garantie wordt na 8km waar gemaakt en dankzij de Inov-8 Gortex schoen valt de waterschade mee. Vanaf Slenaken is het weer steil klimmen naar het Grote Bosch. Bij de 1e verzorgingspost te Landsrade (11km in 57 minuten) stop ik om uitgebreid te drinken en maak een praatje met Lara Klasasen die net terug is van een zeer zware trail op de Canarische eilanden. Even later gaan de hemelsluizen open als ik in mijn eentje door het mooie Kruisbos loop. Richting Eperheide begin ik weer wat te marcheren maar moet goed opletten om geen markering te missen in het Onderste en Bovenste Bos. Bij de 2e drankpost na de klim van de Schweiberg verlies ik minder tijd en de opmars met steeds een nieuw target voor me geeft me moed. Aan de piepende draaipoortjes is goed te horen hoeveel iemand achter je loopt. In een weiland met opdringerige stieren ben ik blij dat RonForRun gele en geen rode loopkleding heeft. Er er een stier bij die aanvallende bewegingen maakt maar El Toreador Jogger Jo overleefd de schijn aanval.

In een gebied met vele draaipoortjes raak ik het spoor bijster en medeorganisator Patrick Franken wijst ons de juiste richting. Jean-Pierre Dieteren tref ik hier ook en we lopen even samen. Verderop zie ik het felle singlet van Wil Goessens en even later loop ik bij hem. Wil heeft het extra zwaar omdat zijn vader de dag ervoor plotseling is overleden. Ik wens hem veel sterkte en heb bewondering dat hij toch meeloopt. De inhaalrace brengt me steeds bij een nieuwe loper. Er zijn nu schitterende passages met omgevallen bomen en slingerende smalle bospaatjes door het Dunnenbosch. Uiteindelijk komen we in meer open gebied en de klim naar de Gerardushoeve. Als beloning voor alle klimwerk volgt een lange onverharde afdaling richting Gulpen en na 2:20:50 de finish op de plaats van vertrek.

Na de vandaag gelopen Koning van Spanje staat de wedstrijd km teller op 162 km in 4 weken. Mijn gedachten waren vandaag bij trouwe thuis supporter schoonmoeder Maike (83) die aan haar laatste marathon bezig is en vanavond is bediend door de pastoor. De hemel huilde vanmorgen voor haar. Vanmiddag nog mooi afscheid van haar mogen nemen toen ze even een helder moment had. Het is wachten totdat het kaarsje uit gaat. Niemand heeft het eeuwig leven, maar haar had ik nog vele mooie jaren gegund.

Dat er de dag erna ook nog een loodzware Koning van Spanje Trail wacht zullen we maar ff vergeten. De lekkere loopkoek wordt in stukjes verteerd.

Groot is mijn verbazing als Patrick Heubel (de snelste Sjoester van Maastricht e.o.) zich meld om naar de wedstrijd te gaan en dat na 2 jaar droog staan. Sjiek, er is weer hoop voor de oudere jeugd en we lopen samen in. Rustig starten is mijn advies aan hem maar als het startschot valt loopt meneer vrolijk meters voor de meute. Iwan Theunissen (winnaar 2010) start verstandiger en plukt op het einde de vruchten als winnaar 2011.

Zelf ben ik behouden weg. De Maasmarathon heeft er diep ingehakt want de benen herstelde ongewoon langzaam afgelopen dagen. Waarschijnlijk toch de warmte tijdens de marathon die het lijf extra heeft gesloopt. De eerste ronde en vooral de beklimming van de Lijkenweg loopt knudde. Geen macht in de benen. In ronde 2 komt een sprenkeltje herstel en loop een tijd met Roger Kepinski van de heuse Bemelse Berglopers. Na de laatste klim zie ik op de rechte lijn naar de finish Frans Schoonbrood EN Frank Soeters een stukje voor me lopen. Met een tandje erbij wordt het gat steeds kleiner en in de straten van Mariamunster passeer ik Frans. De dekselse Frank heeft onraad geroken en kan plotseling weer versnellen. Na 43:57 minuten kunnen we aan de Limburgse vlaai met koffie.

Een "mooi compliment" kreeg ik vandaag over mijn leeftijd. Iemand zei dat ik ouder was dan zijn antieke oude kast. Van je (loop)vrienden moet je het hebben.

Het plaatje is door Iwan genomen in de verzorgingspost na de Geuldalloop op weg naar de Koning van Spanje Trail morgen. Nu de natte sportkleren thuis omruilen voor droge en morgenvroeg op naar de uitdaging in Gulpen.

Bij de vroege start om 9uur is de verwachte hitte een hot-item. Deze marathon zal met beleid moeten worden gelopen om niet op het einde te sneuvelen. Meten is weten en daarom zal ik deze keer wat meer op mijn hartslag letten. Het streven is om de eerste deel van de marathon onder de 150 slagen/minuut te blijven. Het aantal Limburgers in de marathon valt tegen en ik loop vanaf het begin met John de Rooij uit Venray (5km in 0:20:09). We zijn van uit Vise de Maas overgestoken en via een zuidelijk lus weer terug langs de Maas (10km in 0:40:40). De ongelijke klinkers lopen niet prettig en ik heb het idee dat ik te hard moet werken om dit tempo vast te houden. Als ik een tussen balans opmaak zal een tijd onder de drie uur moeilijk worden als de hitte nog moet komen. (15km in 1:01:09). We passeren de sluizen van Ternaaien en Henk Sipers komt bij me fietsen met aanmoedigingen en heel belangrijk, veel koel water. Het groepje waar ik in liep is vervlogen en ook John laat een gat vallen.

Met nog 27km te gaan zal ik de klus solo moeten klaren en kan het "remonteren" van mijn voorgangers beginnen. Lucie van Gastel is ook op de fiets erbij gekomen en zal de taak van Henk (herstellende van operatie) vanaf het Gouvernement overnemen. Het tempo gaat richting Maastricht een tandje omhoog (20km in 1:21:07). Bij de onderdoorgang van Kennedybrug staat Roger Rabbit Rousseau in een fel gekleurd hesje als signaleur. Als je zelf niet loopt is het toch mooi dat lopers zich als vrijwilliger ter beschikking stellen, complimenten! Er volgt nu een afwijkend ingekort parcours door Maastricht omdat we een brug verder de Maas oversteken (25km in 1:41:30). Ik heb al een paar lopers ingehaald en heb een dipje op de Wilhelminabrug maar vertrouw op mijn duurvermogen.

Via de Rechtstraat en drankpost (alcoholvrij) Sjoester Heubel komen we weer langs de Maas richting zuiden. Mijn vele fans langs de route houden me op de been en de zjwoeng komt terug voorbij het Provinciehuis. Pa Rousseau is op zijn vaste stek langs de route en roept dat het nog goed zit. Mooi maar het grote afzien is begonnen met de koperen ploert vol van voren op het hoofd. Het maggieblokje bewijst zijn dienst en met dit tempo haal ik geregeld lopers in die minder hittebestendig zijn. Onderweg kom ik nog een trainende Patrick Stizinger tegen. Bij Maarland staat een drankpost van mijn cluppie de Maasrunners en Jacques voorziet me van een fles bruisende cola (30km in 2:01:52).

De km's beginnen te tellen, soepel voelt het niet meer en waar ik eerst nog 4:05min/km liep lever ik 10-15sec per km in. Lucie zorgt voor de broodnodige drank en koeling in de velden rond Eijsden (35km in 2:23:08). Inmiddels heb ik weer wat lopers in het vizier gekregen en is er nog motivatie om een tandje erbij te zetten. We zijn weer terug in België en door wat tactische bochten nader ik snel op een tweetal voor me (40km in 2:44:17). Echt snel gaat het niet maar bij de anderen is het nog minder. Als ik het tweetal passeer is er geen tijd voor het uitwisselen van plichtmatigheden. Of te wel erop en erover en zo snel mogelijk naar de streep. Het klimmetje hakt er wel in maar dan volgt er ook een lange afdaling naar het centrum van Visé. Na 2:53:00 klinkt de verlossende laatste piep voor 11e plaats algemeen. Mooi de eerste Limburger en de 1e plaats als M60 levert me een beker met grote oren. Waar wordt ik die nu weer kwijt?
Klus geklaard en vandaag was het dus GEEN brug te ver.

Winnaar wordt GÉROME Eric 2:23:11 voor PAPANIKITAS Marc 2:41:22 en CASIER Gino 2:42:42

Het heuvelachtig parcours (100m stijging) met zijn vele ongelijke kasseien is niet iets waar een nog van de 60km stijf lichaam op ligt te wachten. Tel daarbij op dat in het donker de obstakels minder opvallen en alertheid en lenigheid is vereist.

Samen met loopmaat Aimé Hache trek ik tijdig naar Stavelot om de start van de nacht Trail te zien. Bepakt met hoofdlamp, rugzak, drankbuidels en omringt met energiegels vertrekken ze de bossen en nacht in voor hun uitdaging. Jammer dat ik niet mee kan doen aan deze tocht door de fascinerende Ardennen.

Een half uur later zijn wij aan de beurt voor de twee ronde. Direct na de start, bij de sporthal, moet er flink worden geklommen en daarna gaat het parcours door de drankenhandel van de lokale sponsor. De flessen trapist kijken verleidelijk maar eerst moet er gewerkt worden en dat is iets wat de benen nog niet echt willen. Jan en alleman of te wel, Jean et tout le monde rennen me voorbij en pas na de eerste ronde kom ik in mijn ritme (5km in 18:38). Inmiddels zijn de schijnwerpers aangezet op een deel van het parcours dat door een bos gaat. De hobbelige kinderkopjes en vele bochten maken het er niet makelijker op. Mijn hartslag wil niet echt omhoog en na 37:57 (1e M60) zit de laatst nacht jogging van april erop..

In de sporthal wordt het nog een lange zit en zien we de Trailrunners met hun hoofdlamp uit de duisternis arriveren.

Han Frenken met verzorger (Breur) Leon Roumen en Henry Okkersen zijn mijn Limburgse medebroeders in de strijd waar ik samen naar het Noord-Hollands eiland mee reis.

Het wordt een lange wedstrijddag want ik vertrek om 4:30uur richting Den Helder waar de veerboot moet worden genomen richting eiland. Na de 60km voettocht om het eiland willen we nog de zelfde dag in het diepe zuiden belanden. Extra lang maakt de reis het feit dat ik nog eerst uit de Ardennen zal komen. Eens kijken of het vertoeven op 444m hoogte voordelen bied. Ik verwacht dat er geen Texelse schaapjes nodig zijn om vervolgens na terugkomst goed te kunnen slapen.

Hier de M60 records voor de start die ik als uitdaging zie:
1 - 5.09.13 Lex de Boer
2 - 5.12.16 Theo van Vliet
3 - 5.25.38 Koos Rademaker

D-Day
Na ruim drie en een half uur rijden dwars door een ontwakend Nederland arriveren we mooi op tijd om de boot van 8:30uur te nemen. De mistslierten zijn opgetrokken en het laatste uur waren er kleurrijken bloemenvelden in een opkomende zon. Het belooft een mooie Paasmaandag te worden. Op de veerboot, die ons aan vooroorlogse prijs (retour €2,50) overzet, zijn enkel hardlopers en supporters met fiets. Het Ultraloopwereldje van Nederland en België geeft massaal acte de presence en ik zie veel bekende gezichten. Het startpunt van De Zestig is direct bij de haven en er is nog ruim tijd voor omkleden en babbel met lopers en organisator Martien Baars. Om 10:35uur worden weggeschoten door de Burgemeester van Texel.

De eerste km's gaan over verharde fietspaden om de Mokbaai tot het duingebied. We komen nog 120km ultralopers tegen die vannacht in het donker zijn vertrokken en na het keerpunt dezelfde route terug om het eiland mogen lopen. In vergelijking met hun is mijn uitdaging voor vandaag nog maar peanuts.

Na 12km gaat de route van het strand over de duinen naar bosrijk gebied. Hier is het heerlijk koel maar dat geluk is tijdelijk. De meeste lopers hebben op de verharde paden hun eigen fietser met verzorging. Zelf doe ik het minimalistisch zonder energiegels of drankbel, enkel het gouden Magisch Magieblokje is mijn metgezel (15km in 1:13uur). Vanaf km 17 gaat het weer over het strand (20km in 1:37uur) naar De Koog waar er weer over de duinen geklommen mag worden . De zon is nu een extra tegenstander, zeker omdat ik zonder begeleidende fietser afhankelijk ben van de drankposten voor wat afkoeling (25km in 2:00uur). Ik heb inmiddels de nodige 120km lopers ingehaald en ook van de 60km lopers passeer ik er steeds mee (30km in 2:24uur).

In de verte zie ik de vuurtoren op het noordelijkste punt van het eiland. De route slingert midden door het duingebied en is heuvelachtig met nauwelijks wind, dus erg warm. Hier sneuvelen koppen. Een van de grote mannen die ik nu passeer is Marc Papanikitas, zo te zien gaat hij uitstappen en ik wens hem sterkte (35km in 2:46uur). Na Cocksdorp lopen we aan de oostkant van het eiland richting zuiden. Hier geen zandstranden maar astval fietspaden en de koperen ploert vol in het gezicht (40km in 3:09uur). Het marathonpunt van deze slijtageslag gaat voorbij in 3:17uur.

Voor me en achter me zie ik geen lopers of fietsers. Juist als ik me me afvraag of ik wel goed loop, zie ik voor Oost het 45km punt (3:32uur). Via een lusje om Oosterend gaat de route richting Waddenzee (50km in 4:00uur). Vermoeidheid van het vroege opstaan en gebrek aan duurvermogen hebben me de laatste 5km geremd en maakt het nu een warme helletocht. (Achteraf verneem ik dat het 50km punt niet juist stond) Door hamstringmalheur waren er dit jaar geen aansprekende duurlopen (1* langer dan 3uur) en de man met de hamer ligt op de loer. Het magieblokje is mijn enige redmiddel.

Door met mezelf in overleg te gaan en me voor te houden dat met elke stap het einde nadert kom ik door de dip en kan weer vaart maken, Oudeschild (55km in 4:22uur). Nu wordt het aftellen en de organisatie heeft vanaf hier elke km aangegeven. Ik loop in 8e positie verneem ik. Alle 120km lopers op een na heb in ingehaald. Nederlands top Ultraloper en uiteindelijke winnaar Jan-Albert Lantink, een klasse apart, respect.

De finishlocatie bij Den Burg is al vanaf een afstand zichtbaar. Er zit nog een heuveltje op het laatste stuk maar dat mag de looppret niet drukken. Ondanks zomerse temperaturen en andere elementen ging het rondje om het eiland van 60km in 4:47:14. Tevreden kijk ik naar het Parcoursrecord M60 en 8e plaats algemeen. Apart is dat het M60 record nu scherper staat dan het M55.

Luc Krotwaar wint zijn eerste ultra in 4:14:08. Met een vaas bier van 1liter in zijn hand vraagt hij aan me of hij nu Ultraloper is, mooi van de Witte Keniaan. Het werd een lange dag, vertrokken om uit het zuiden om 4:30uur en weer terug in Maastricht om 23:30uur. De benen zijn herstellende maar "Het Lopertje", op houten plank in eilandvorm, dat ik als categorie winnaar kreeg, is de reis minder goed bekomen en moet het met een been doen.

Bij de start veel bekende en iedereen heeft na de lange winter genoeg gespreksstof. Er vormt zich achter de 3 koplopers (Ricardo Floris, Roger Rousseau en Peter Wilhelmus) een grote groep op de 3km vlakke aanloop tot de voet van de Treechberg. Ik zie Max Bemelmans, Mark Westera, Loe Maas, Rene van Uum. Patrick Franken komt als laatste aansluiten en is in zijn element op de klim. Zelf kies ik voor een tandje rustiger en als ik bijna boven ben zie ik in de haarspeldbocht Frank Soeters achter me. Boven aan gekomen het ik veel terrein op de groep verloren zie ik geen lopers meer voor me.me.

Er gaat weer een tandje erbij waardoor in het Enci bos Rene van Uum in het zicht komt. Lucie van Gastel is op de fiets de perfecte coach waardoor het tempo er goed in blijft. Bij Casiono Slavante is het verschil minder dan honderd meter. Op het laatste rechte vlakke stuk naar de streep slinkt Rene zijn voorsprong en weet ik uiteindelijk een plaats te veroveren in een tijd van 42:34. Het was mijn 15e Treechloop, niet mijn snelste (40:32 in 1999), maar stemt heel tevreden omdat de blessure geen centje pijn opleverde. Een lopershand is snel gevuld.

Donkere wolken maken een deelname, om het voorzichtig te stellen, meer dan twijfelachtig. Door een onwillige hamstring aanhechting aan mijn linkerbeen ondervindt ik steeds meer pijn gedurende het hardlopen.

Tijdens de afgelopen wedstrijden was dit steeds een breekpunt waardoor er niet echt lekker door gelopen kon worden. Wandelen en rustig lopen is geen probleem maar bij een lichte versnelling voel ik de achterkant van mijn linker been bij de overgang hamstring/knie.

Na de Parelloop 10km, van vorige week, kleurde de knieholte weer blauw en voelt het onderste deel van de (buitenkant) hamstring aanhechting pijnlijk.
Ik denk aan een peesontsteking bij de musculus biceps femoris.
Andere reageerde medelevend en mooie Latijnse namen (Tractus Iliotibialis : Hans Smeets) (peesaanhechting van de semimembranosus : Roman Pogorzelski)

Het verstand heeft, na veel wikken en wegen, de doorslag gegeven en de handdoek ligt in de ring. In mijn lopershart was er lange tijd (vergeefse) hoop. Iedereen weet/wist het, meer moeite koste het om me het zelf te vertellen. Dit is mijn eerste marathon met DNS (Did Not Start).t).

We gaan achter het wereld topveld van start en in no-time lopen we bijna achteraan. Bij km 2 voel ik dat er gedoceerd gelopen moet worden i.v.m. opspelende hamstring aanhechting (Tractus Iliotibialis/Peesontsteking?) en komt Hans voorbij. Even later moet Hans afhaken en na afloop verneem ik dat hij moest uitstappen door ook hamstring malheur (5km in 18:50). Niet echt snel, vandaag is het roeien met de riemen die we hebben, en zeker geen verdere blessure op lopen voor volgende week Rotterdam Marathon.

Samen met de Maastrichtse Musketiers; Ruud, Bassie, John en Sonja arriveer ik mooi op tijd in een zonnig Venlo. Door een ongeval op het parcours vertrekken we 12 minuten later. De spieren waren lekker opgewarmd maar worden nu weer stram en dat gaat me nog opbreken. Het massale publiek laat zich al goed horen en het is een genot om hier te lopen, zeker met dit mooie voorjaars weer (5km in 18:30).0).

Mijn linker hamstring voelt niet goed en ik ga nood gedwongen een stap rustiger. Frank Soeters komt aansluiten en ik probeer hem te helpen om er iets moois van te maken (10km in 38:14). De hamstring baart me zorgen en in gedachten ben ik niet bij de wedstrijd maar denk aan de consequenties voor de Rotterdam marathon achter twee weken. Het is dat Frank erbij loopt anders zou het tempo zakken (15km in 57:50). Dit is een PR voor Frank die nu aan het elastiekje hangt.

Het publiek is ook in de dorpen waar we door lopen erg enthousiast en luidruchtig. Dit stimuleert, vooral in de laatste fase van de wedstrijd. Frank ben ik ergens kwijt geraakt en zelf haal ik weer lopers in (20km in 1:17:35).

Van Gert Mertens kreeg ik dit lijstje als uitdaging:ng:
Parcours record Stein 6H M60: 69,918km Karl-Ernst Rosner (D)
NR 6H M60: 70,537km (Lex de Boer NL)
WR 6H M60: 77,084km (Peter Wimmer D)

Kortom er is hoop om er in Stein iets moois van de maken. Ik wil graag starten met een oog op het Nederlands M60 Zes Uur record en respect/ontzag voor de lange duur. En denk aan rondetijden (3,1km) van 14:50minuten ca. 4:48min/km 12,5km/u. Dat zou ruim 74km betekenen. Dit alles afhankelijk van het weer EN de onwillige knie.

Vooraf tref ik Witte Keniaan Luc Krotwaar die de jonkies Bram van Rijswijk en Jeroen Romeijn komt coachen en zal ook mijn ronde tijden in de gaten houden. Bram is overigens juist terug uit Kenia en heeft grootse plannen. Vanaf de start vertoef ik in goed gezelschap met oud winnaar Marc Papanikitas, Gert Mertens en Yves Dedapper. We gaan op een schema van 4:35min/km of te wel ronden (3,1km) van 14:35 minuten. Marc loopt vandaag dit als training/test en zal elke 2uur stoppen voor een lactaat test. Ideaal voor mij om aan te kunnen schuiven bij zo een brok ultra ervaring. De eerste uren gaan op de automatische piloot en ik hoor wonderlijke verhalen in sappig Vlaams. Luc Krotwaar roept dat het een mooie dag voor me wordt. De hartslag loop langzaam op van 128 naar 138 na ruim 2uur wedstrijd. Er komt een hapering als Marc stopt voor bloedafname en Gert Mertens te kennen geeft de 6uur niet vol te maken en voor een 50km tijd te lopen. Samen met Yves Dedapper ga ik verder en de 10e rondetijd blijkt (achteraf) te snel,13:46minuten terwijl het de bedoeling was om in de 14minuten te blijven. Mijn max hartslag is hierdoor boven de 150 geraakt en dat betekend sterke VERZURING.

Ik kan de schone schijn nog even volhouden maar eigenlijk verspeel ik op dat moment mijn beste kaarten. Na 3uur zit ik op 40km, maar een zes uurloop is niet 2*3uur. In ronde 14 (43km) gaat het kaarsje dan ook uit en zakt het tempo. Tevens breekt me nu het gemis aan duurvermogen door gemiste training km's als gevolg van de Midwinter Marathon blessure. Gelukkig komt de helper in nood, Frank Soeters, me enkele ronde begeleiden en probeer ik te redden wat er nog te redden valt. De neiging om te stoppen, als het tegenzit, is bij rondjes lopen erg verleidelijk. Ook mediator Bassie staat aan de kant en stopt me blikjes cola en bemoedigende woorden toe. Ik knabbel geregeld aan het maggic magieblokje. Ik gooi alles erin in de hoop hiermee de dip te overleven. Mijn lichaam voelt koud aan, ondanks de aardige buitentemperatuur. Alle energie is naar de benen en voor de verwarming is niets meer over. Ik loop als een houten plank met vierkante wielen en tel af. Bij de drankpost stop ik voor warme bouillon en zoute chips van de sympathieke Ann Zonneveld, dat doet me goed. Er komt nu steun van de gedubbelde Roger Kepinski en Nitish Zuidema. De wil om te overleven en het Nederlands Record in de M60 categorie (70,5km) te verbeteren is weer terug. Met nog een uur te gaan zit ik op 62km. Als ik er nog 3 ronden weet aan te plakken binnen een uur dan kan dat lukken.

De kuiten beginnen ook steeds meer te verkrampen van deze lange aanslag. Kramp kan ik nu al helemaal niet gebruiken, dus dan nog maar wat meer van het magie blokje in mijn maag, die al aanvoelt als een vuilnisvat met van alles erin. Het tempo gaat weer wat omhoog en ik kom op het einde weer aan bijna 12 km/u. Als ik na 23 ronden doorkom zitten er 71,6km erop en is het Nederlands Record binnen. De minuten tellen af naar de 6uur en als de verlossende sirene klinkt strand ik juist bij een Belgische camper waar ik in de deuropening zittend wacht op het meetwiel voor de exacte afstand in de laatste ronde. Na zes uur lopen is lang stil staan funest. Het wandelen daarna naar de douche wordt een Monty Python achtige bedoening.
De pijn verdwijnt en de herinnering blijft. Na Zes uur Stein en 3826KCal lichter is het resultaat dat telt:
NR M60 74097m
Pieter Vermeesch (85512m) wint voor Bram van Rijswijk (83923m) en Gino Casier (82109m)

Met elke ronde een beker sportdrank plus wat blikjes cola voel ik me een sportdrankjunk. Probeer maar eens 24 pinten te drinken op zes uur. Met Carnaval lukt me dat niet. Voor Henk Sipers werd Stein zijn 300e marathon/ultraloop. Chapeau!
Hier mijn hartslag grafiek met 2 stops bij de drankpost voor warme bouillon.

Parcours info: Amtlich vermessener flacher Rundkurs (mit DLV-Anerkennung) auf asphaltierten Wegen und Straßen. Jeder Kilometer ist markiert.
Er valt ook nog geld te verdienen, als er genoeg gedronken wordt, want de website meldt:
Die Ausgabe der Getränkebecher erfolgt im Zielauslauf. Die Getränkebecherausgabe ist auf dem Schulhof. Bei Becherrückgabe erfolgt die Erstattung von 1,00 €

Na de mooie zonnige vrijdag is het op deze zaterdag wat grijs en waterkoud als we in Hardt arriveren. De 5km is al gestart en ik zie Iwan Theunissen in de kopgroep na een ronde doorkomen tijdens mijn warming-up. Hij zal uiteindelijk er een mooie 2e plaats van weten te maken met een evenaring van zijn PR 16:03. Tijdens het inlopen begeleid ik Herman Gerards een ronde in zijn poging om de 5km onder de 20min te blijven.

Vanaf de start ben ik behouden omdat de hamstring weliswaar zich keurig gedraagt en dat wil ik een week voor Stein zo houden. Waar ik me wel zorgen over maak is de linker knie die wat is geïrriteerd. Maar goed onder het lopen is er geen centje pijn dus genieten en gas geven. (5km in 18:15). Ik merk dat het lijf dit tempo al lang niet heeft mogen mee maken en krijg een dipje bij km 6 (zie grafiek beneden). Met even een tandje rustiger komt de "swoeng" weer terug en met een zwabberende Duitser als target voor me gaat er weer een schepje op. Na 0:36:56 zit deze 10km "training" erop en ga ik nog een blokje uitlopen.

Dennis Kroon wacht na afloop een onaangename verrassing. Uit diversen sporttassen zijn spullen verdwenen en bij hem is zijn Blackberry telefoon. Ongelooflijk dat er lieden zijn die zo uitgekookt zijn dat ze ons tijdens het sporten beroven. Wat zou jij doen als je zo iemand aan je spullen ziet zitten?

Dit jaar met de trein van Maastricht naar Apeldoorn en om 7uur op pad, Henk Sipers, Bassie, Ad en Klaus Krolzig zijn de medereizigers. Alle tijd om mooie loopverhalen van een ieder te aanhoren. In Utrecht moeten we overstappen en tref ik mijn schrijvende haas van de dag Tim van der Veer. In de schouwburg ontmoeten we de Eindhovense delegatie met Luc Krotwaar, Harm Sengers, Marco Tramontina, Bram van Rijswijk en Jeroen Romeijn die aansluitend na zijn marathon ook nog de Asselronde als training voor Stein wil lopen. Totaal 70km in 5uur, ga er maar eens aan beginnen.

Ik loop warm met de vriendelijke Belg Frankie Leus en mag vooraan starten. Tim van der Veer is vanaf de eerste meters mijn kompaan (5km in 19:55).We gaan Apeldoorn uit en er staat veel wind op de weg door het heidegebied. In het groepje lopen ook de Limburgers Bart Candel (UM) en John de Rooij uit Venray. We lopen in een flow en het is nu zaak om km's te maken zonder veel energie te verspillen (10km in 40:34).

Tot 13km is er geen centje pijn als de linker hamstring zich ongenadig meldt. Ik laat het tempo van de groep lopen en waarschuw Tim. Na wat rekoefeningen doe ik een poging om de loopdraad weer op te pakken. Helaas, de blessure maakt normaal hardlopen door pijnscheuten onmogelijk. Ik overleg met Tim, wat is wijsheid? Stoppen bij een EHBO post en wachten op vervoer of nog ff doorhobbelen en na de eerste ronde (27 km) stoppen? De drang om door de pijn heen te bijten is groot en met voorzichtige stappen kan ik langzaam de weg vervolgen. Elke stap is een aanslag op mijn linkerbovenbeen en gaande weg voelt de hamstring verdoofd. Ik denk dat alle zenuwen in het geteisterde gebied het hebben begeven en daardoor de pijn naar de achtergrond is (15km in 1:01:23). Het tempo kan hierdoor weer wat omhoog en ik wordt nu niet meer ingehaald, sterker ik blijk met dit tempo andere weer in te lopen. Haas Tim heeft het beste gehad als we richting Apeldoorn gaan (20km in 1:23:08 en Halve Marathon in 1:27:53). Het voornemen om te stoppen na de Asselronde is er nog steeds. Mijn verstand zegt stoppen en mijn hart roept doorgaan (25km in 1:43:11). Als de pijlen aangeven dat de marathonlopers rechtsop voor de volgende ronde moeten kies ik links van de pionnen de route naar de finish. In mijn hoofd blijft het malen dat het de eerste keer gaat worden dat ik een marathon niet afmaak en bij de laatste pion ga ik alsnog de marathon route verder. Ik hoor Tim, die naar de finish gaat, nog iets roepen maar versta hem niet. Eigenlijk wilde ik ermee stoppen om de boel niet verder te forceren maar Tim vd Veer had zich zo uit de naad gewerkt als haas dat ik dat niet kon maken.

Onder het motto opgeven is geen optie begin ik aan de laatste ronde van 15km en krijg gezelschap van de 2e dame in de wedstrijd. De wind is weer vol tegen en nu is er geen beschermende haas (30km in 2:06:30). De blik gaat op oneindig en op karakter worden km's gemaakt. Ik krijg gezelschap van de locale boswachter op de fiets en kan warempel de 2e dame weer lossen. Het magisch Magieblokje doet zijn werk. Voordeel van het mooie van het Midwinter parcours is de lange afdaling op het einde naar Apeldoorn. Daar waar normaal de km's langzamer worden kan hier juist nog wat winst worden gepakt. Het blijft oppassen met de hamstring want elke verkeerde beweging roept weer een nieuwe pijn op. Een blik op het klokje leert dat ik nog op een schema van onder de 3uur zit (40km in 2:49:11). Ik krijg Bart Candel in het vizier en kan hem warempel nog nog inhalen ook. De eindtijd van 2:57:45 is niet verkeerd maar ik vrees dat door deze blessure er voorlopig niet echt gelopen mag worden.

Luc Krotwaar wint deze winderige editie van de Midwinter Marathon in 2:30:24 voor een aantal lopers uit het voormalige Oostblok.

De rit naar Posterholt verloopt in opperste stemming want Bassie, Dennis Kroon en Frank Soeters hebben er zin in en de lat ligt hoog voor Frank. Ik voorspel hem een nieuw PR gezien zijn progressie van de laatste tijd.

Het is prima loopweer tijdens de 25e Halve Marathon van Posterholt en eerder voorjaar dan winter. Wat een verschil met de ijzige horror die ons weken geteisterd heeft. Vrij snel na de start tref ik Roger Cuijpers en John Bosch in een groepje met kwart marathonlopers en triatleet Guido Savekoul (5km in 18:17). De vaart zit er goed in en ondanks dat we nog een tweede ronde moeten, kunnen we de kwart marathonners goed bijbenen (10km in 36:50). Een tijd die niet misstaat voor een "normale" 10km. De kwart marthonners nemen afscheid bij een doorkomsttijd van 38:55. John Bosch is helaas afgehaakt, gaat het zo snel? Nu nog proberen met Roger een mooie 2e ronde te draaien.

Ik neem even de tijd bij de drankpost en Roger loopt rustig door. Buiten Posterholt gekomen heb ik het gat gedicht en samen lopen we richting Bart Candel. (15km in 55:46). Alles loopt op rolletjes, Roger maant me na de lange rechte weg om op het onverharde pad door te lopen want verderop loopt Jos Krist en het gat wordt steeds kleiner. Het lopen voelt wind mee heerlijk en er is geen wolkje aan de lucht.

Totdat met nog 3km te gaan, een pijnscheut in de linker hamstring me belemmerd om normaal verder te lopen. Het gas gaat eraf want dit is te pijnlijk en ik wil het risico op erger zoveel mogelijk verkleinen. De spieren hebben door de horror winterse omstandigheden de laatste weken nauwelijks tempo gedraaid en dat breekt me nu op. Het linkerbeen hangt er maar wat bij en dient enkel als steun. Opgeven is geen optie dus zoveel mogelijk tegen de pijngrens aan zoek ik mijn weg. John Bosch hoor ik achter me naderen en even later ben ik het haasje (20km in 1:15:06).

Een verwoede poging om aan te sluiten wordt gelijk afgestraft met steken in de hamstring alsof er een mes in wordt gedrukt. Op een been haal ik toch de finish in 1:18:50. De eerste gang is naar de EHBO die me van ijs voorzien. De schade lijkt mee te vallen, eens afwachten of er nog reacties van de hamstring komen. De middag krijgt nog een mooi vervolg want na de bloemen voor de 1e M60 mag ik in Borgharen naar het 5e verjaardagsfeestje van kleinkind Sterre.

Patrick Delait wint in 1:11:17 gevolgd door snel opkomend talent Jeroen Pollen en Iwan Theunissen.

Aan de dip in de hartslag bij km 19 is het hamstring probleem goed te zien. Ruim een minuutje laten liggen.

Bij de start is het uitkijken want na de eerste bocht ligt een grote waterplas. De keuze is vol door het water en met natte voeten beginnen of een ommetje over een hoger gelegen drassig grasveld. Ik kies als "watje" voor de droge voeten. Frank Soeters en Dennis Kroon, de jonge honden uit Maastricht, zijn ook van de partij en al snel lopen we in een groepje met Wil Goessens. Wil en Frank lopen sterk omhoog en er ontstaat een gaatje. In de laatste ronde kom ik in de afdaling na het trappenpad voorbij Wil en krijg Frank in het vizier. Deze heeft het naderend onheil geroken en perst er een versnelling uit. Het gat wordt kleiner met "Frietsje" maar de finish nadert verrassend snel. Twee tellen na Frank zit de mooie uitdaging erop met een tijd van 35:04. Bij de finish trekt iedereen de afstand van 11km in twijfel want de gps geeft slechts 8,6km aan. Met een rondje meer was het dat wel geweest, de organisatie luide de bel van de laatste ronde te vroeg. Elk nadeel hebt zijn voordeel want nu kunnen we eerder aan de smakelijke vlaai en mijn eerste 1e prijs, van het verse jaar, als M60 in ontvangst nemen.

Patrik Delait wint in 30:55 voor Roel Wijmenga en Daan vd Ende